Een romantische parktuin. Groen, met slingerende paadjes en de geur van de zee. Midden in het historische landgoed in Bloemendaal, vind je de nieuwe zorglocatie Wildhoef. Zo’n 66 ouderen wonen er in het bijzondere gebouw, gemáákt voor deze plek. Letterlijk en figuurlijk. We spraken Ernst René van Tatenhove van Oomen Architecten. Over het gebouw dat er altijd al leek te staan.
Wildhoef Bloemendaal is een nieuwe woonvorm waar gelijkgestemde ouderen wonen. Midden in het bos- en duingebied van Bloemendaal. Het is een combinatie van een zelfstandige woonvleugel én een verpleegafdeling voor mensen met dementie. Zo kunnen echtparen waarvan een partner dementeert, lang bij elkaar blijven wonen in een appartement. Als dat niet meer gaat, is er de intensievere zorg op de verpleegafdeling. Wonen met een ‘hotelservice’ is de filosofie bij Wildhoef.
Project
Wildhoef Bloemendaal
Architect
Oomen Architecten
Uitvoering
Bot Bouw
Product
Gevelstenen
Fotografie
Walter Frisart FOTOwerk
Ernst René van Tatenhove: ‘Het gebouw maakten we speciaal voor deze plek. Je kunt je haast niet voorstellen dat er ooit iets anders heeft gestaan. Daar ben ik echt trots op. De opdracht was om een ontwerp te maken dat ver weg bleef van het ‘institutionele’. Het oude verpleeghuis was namelijk vrij traditioneel. Een ziekenhuis bijna. Terwijl het op een prachtig oud landgoed ligt, in een romantische parktuin uit de 19e eeuw, had het er nauwelijks interactie mee. Dat wilden we anders doen. We wilden een soort residentiële uitstraling creëren, dat zich voegt in het park. Dat hebben we gedaan door een heel zorgvuldig en gedetailleerd gebouw te maken.’
‘De leefruimtes moesten groter. Dat was een nadrukkelijke wens van onze opdrachtgever. We maakten de verpleegkamers twee keer zo groot en de appartementen werden volwaardige woningen. Maar tegelijkertijd zochten we ook naar schaalverkleining. Dat klinkt tegenstrijdig en dat is het ook. Maar we wilden juist het gevoel van kleinschalig wonen creëren. Dat is toch gelukt.’
‘Feitelijk doordat we twee bouwprincipes aan elkaar schakelden: aan de ene kant de vleugel met de residentiële appartementen, aan de andere kant het verpleeggedeelte. Deze twee vleugels verbonden we met elkaar met een tussenruimte. Ruimtes waarin mensen elkaar kunnen ontmoeten: het restaurant, het grand café, de kapsalon. We smeedden het samen tot één geheel, door onder andere het uitkragend metselwerkband. Dat loopt van het ene gebouw door in het andere. Tegelijkertijd verbindt de dakrand het gemeenschappelijke ontmoetingsgebied. Het gebouw is nu twee keer zo groot, maar voelt kleinschaliger.’
‘We wilden dat het gebouw de vormen van de omgeving zou overnemen. Dat het een soort zachte buitenkant zou krijgen. De ronde vormen van de gevels en de kleur van de steen benadrukken dat. Als je nu het terrein op komt, benader je het gebouw heel anders dan vroeger. Maar natuurlijk is die relatie met buiten vooral belangrijk voor de bewoners. In de plattegronden hielden we er rekening mee dat iedereen overal een gelijkwaardig uitzicht heeft op de tuin, net als de bezonning. Ook hebben we steeds gelet op een vloeiende overgang van binnen naar buiten en andersom. Grote raampartijen, doorlopende terrassen. En als je de entree binnenwandelt, kijk je er eigenlijk dwars doorheen, zo het park in. Al die elementen versterken de connectie met het park.’
'Deze steen past gewoon in de lichtvoetigheid van Bloemendaal.'
‘De keuze maakten we al in een vroeg stadium bij Aberson. We zochten naar een gevelsteen die aansluit bij het licht in Bloemendaal. Het klinkt misschien vreemd, maar het licht aan de kust is écht anders dan in het binnenland. En je hebt natuurlijk de verbinding met het strand. We hadden al snel het gevoel dat we voor een zandkleurige steen wilden gaan. De lichte uitstraling vonden we goed passen bij de lichtvoetigheid van de omgeving. Het park, het duingebied, de zee. In het hele proces zijn er nog vele alternatieven geweest, maar we kwamen uiteindelijk toch uit bij onze eerste keuze gevelsteen die we met Aberson uitzochten.’
‘We zijn wel een architectenbureau dat ‘ambacht’ koestert. Metselwerk is natuurlijk oer-Hollands. En wij vinden baksteen een mooi echt Nederlands product. Dus we passen het nog steeds heel graag toe. Je kunt er gewoon prachtige dingen mee doen. Baksteen is ook ontzettend duurzaam natuurlijk. Wij vinden dan ook dat je gebouwen moet maken die lang mooi en houdbaar blijven. Tenzij het natuurlijk de opdracht is om iets over 20 jaar af te kunnen breken.’
‘Wat duurzaam is, wordt gekoesterd. Daarom maken we onze gebouwen mooi en zorgvuldig.’
‘Dat zie je aan de zorgvuldige detaillering, die is belangrijk. Want voor mij staat sterke architectuur voor ‘koesteren’. Bedenk maar eens: iets dat duurzaam is, dat koester je. Het horloge van opa bijvoorbeeld: dat is mooi en betekenisvol, het gaat generaties mee. Dat zie je ook bij gebouwen. Als je een mooi en zorgvuldig gebouw ontwerpt, dan wordt ook die op den duur gekoesterd. En zegt men uiteindelijk: dit vinden we een gemeentelijk monument. Of zelfs een rijksmonument. Maar het moet ook uitgesproken zijn. Een jaren 30-huis bijvoorbeeld, met prachtig glas-in-lood en details. Mensen koesteren dat nog steeds, omdat het zo uitgesproken is.’
‘Dat onze intentie gelukt is: je kunt je bijna niet voorstellen dat het er ooit níet heeft gestaan. Het is ingetogen en uitgesproken tegelijk. Er komen veel positieve reacties uit de omgeving, dat men blij is met de kwaliteitsslag die er is gemaakt. We hebben iets kunnen doen voor Bloemendaal. Maar bovenal voor de bewoners: door een gebouw te maken waarin ze prettig van hun oude dag kunnen genieten, in een geweldige omgeving.’
bekijk ook:
Langformaten uit heel Europa. Je vindt ze in onze collectie Aberlongue.
Bij de originele manier van het maken van een wasserstrich draait alles om water.
Vandaag bouwen aan de leefomgeving van morgen. Dát doen wij elke dag.
Gouwe 1
8032 CA Zwolle
088 – 118 57 00
info@aberson.nl
Aberson is dé keramisch specialist in gevels en daken.
